O Bana "Piknik" Verdi,Ben Ona Gönlümü..!!
Yıl olarak dile getirmeyeyim ki yaşımın ağustos'a kadar 27 olduğu ortaya çıkmasın.
Yalnış hatırlamıyorsam anamın düğün sandığına,ablamların "kullanmamak" için aldıkları rujlarla yazdığım "abc"yi,kara dedikleri lâkin yeşil olan tahta da gördüğüm yıllardı.Kısa pantolon yerine Trabzonspor şortu giydiğim için "kısa pantolonlu yıllar" tabirini o kadar istememe rağmen kullanamıyorum.Derdin,kederin para etmediği fakat şöhretimin köyü sardığı günlerdi.Okula gitmeden okur-yazar olmak daha 2.sınıfta öğretmenliğe başlamama vesile oldu.1.sınıflara çöp adam "kahramanım" cin aliyi okutmakla geçti sonraki üç yılım..Birleştirilmiş sınıflarda bunlar çok normal iken birleştirilmiş köylerde garibanlık diz boyu idi.Bütün köy çocukları olarak gurbetçilerin geldikleri araba ve yanlarında ki oyuncakların içine düşerdik..
Görmemişlik ayıp değil, göstermeyenler utansın."Neyi" konusunu ipneliğe çekmenin lüzumu yok.En fiyakalı uşak olmama rağmen anca bir bisikletim oldu. O da frensiz olduğu için bayır aşağı giderken sen çukura yuvarlan ve bisiklet macerası başlamadan bitsin.Aslında asıl hikaye bundan sonra vukuu buluyor.
Evimizin ikiyüz metre karşısında Emriye teyzenin evi vardı,hala var hatta Emriye teyzenin kendisi bile hala var.Emriye teyzenin torunu tatil için köye gelmişti,adı Ayşe, "Karadeniz de zaten sevdanın adıdır Ayşe!!"İsim çok önemli değildir seviyorsan Ayşe'ndir o.Sevmelerimin başlangıcı olan ve sadece yarım paket piknik bisküvisi ile kandırılıp, sonradan yüreğimin derinliklerine kadar tecavüze maruz kalacağım sevdalarımın ilki.Düşünün şimdi aramakla belki de bulamayacak olduğunuz piknik bisküvisine ben gönlümü açtım.O bana "piknik" verdi ben ona aşk verdim.
Çok sonraları daha da artacaktı yürek yaralarım,hatta bir "piknik"i bile çok görenleri sevecektim!!Hayat bazen çok garip yollara çıkarıyor insanı ve gönlünü,hiç sevilmeyeceğini bile bile bokunu yiyen deliler gibi birini sevmek bu patikalardan sadece bir tanesi, seni seven birini hiç bir zaman sevemeyecek olman daha büyük bir patika..Gönül bu ne zaman, kime esir olacağını bilemiyorsun!!M.Akif'in güzel bir sözü vardır"insan büyüyünce,çocuklukta içinde bir yara gibi büyür."Keşke o çocuk yaşta kalsaydı sevgilerimiz,aşklarımız ve saf duygularımız,bok vardı büyüttük onları!!Seks,ihtiras,para ve gelecek kaygısı kattık içine sevgilerimizin ve ağzına sıçtık yüreğimizin!!
Oysa ki her şey o kadar basitti o bana "piknik" verdi,ben ona gönlümü..!!
Yalnış hatırlamıyorsam anamın düğün sandığına,ablamların "kullanmamak" için aldıkları rujlarla yazdığım "abc"yi,kara dedikleri lâkin yeşil olan tahta da gördüğüm yıllardı.Kısa pantolon yerine Trabzonspor şortu giydiğim için "kısa pantolonlu yıllar" tabirini o kadar istememe rağmen kullanamıyorum.Derdin,kederin para etmediği fakat şöhretimin köyü sardığı günlerdi.Okula gitmeden okur-yazar olmak daha 2.sınıfta öğretmenliğe başlamama vesile oldu.1.sınıflara çöp adam "kahramanım" cin aliyi okutmakla geçti sonraki üç yılım..Birleştirilmiş sınıflarda bunlar çok normal iken birleştirilmiş köylerde garibanlık diz boyu idi.Bütün köy çocukları olarak gurbetçilerin geldikleri araba ve yanlarında ki oyuncakların içine düşerdik..
Görmemişlik ayıp değil, göstermeyenler utansın."Neyi" konusunu ipneliğe çekmenin lüzumu yok.En fiyakalı uşak olmama rağmen anca bir bisikletim oldu. O da frensiz olduğu için bayır aşağı giderken sen çukura yuvarlan ve bisiklet macerası başlamadan bitsin.Aslında asıl hikaye bundan sonra vukuu buluyor.
Evimizin ikiyüz metre karşısında Emriye teyzenin evi vardı,hala var hatta Emriye teyzenin kendisi bile hala var.Emriye teyzenin torunu tatil için köye gelmişti,adı Ayşe, "Karadeniz de zaten sevdanın adıdır Ayşe!!"İsim çok önemli değildir seviyorsan Ayşe'ndir o.Sevmelerimin başlangıcı olan ve sadece yarım paket piknik bisküvisi ile kandırılıp, sonradan yüreğimin derinliklerine kadar tecavüze maruz kalacağım sevdalarımın ilki.Düşünün şimdi aramakla belki de bulamayacak olduğunuz piknik bisküvisine ben gönlümü açtım.O bana "piknik" verdi ben ona aşk verdim.
Çok sonraları daha da artacaktı yürek yaralarım,hatta bir "piknik"i bile çok görenleri sevecektim!!Hayat bazen çok garip yollara çıkarıyor insanı ve gönlünü,hiç sevilmeyeceğini bile bile bokunu yiyen deliler gibi birini sevmek bu patikalardan sadece bir tanesi, seni seven birini hiç bir zaman sevemeyecek olman daha büyük bir patika..Gönül bu ne zaman, kime esir olacağını bilemiyorsun!!M.Akif'in güzel bir sözü vardır"insan büyüyünce,çocuklukta içinde bir yara gibi büyür."Keşke o çocuk yaşta kalsaydı sevgilerimiz,aşklarımız ve saf duygularımız,bok vardı büyüttük onları!!Seks,ihtiras,para ve gelecek kaygısı kattık içine sevgilerimizin ve ağzına sıçtık yüreğimizin!!
Oysa ki her şey o kadar basitti o bana "piknik" verdi,ben ona gönlümü..!!
Yorumlar
Yorum Gönder